Nga Petro Koçi
Jemi ne Fier te nesermen e 28 Majit 1996. Ne Tirane opozita ishte rrahur egersisht ne mes te sheshit Skenderbej. Ne kishim njoftuar nje proteste ne oborrin e Selise se PS. Aty ku ajo ndodhet edhe sot. Me duket orari qe caktuam ishte 16.00.
Erdhen fare pak njerez. Rreth 25 apo 30 vete. Jo me shume. Ky fakt me merziti shume. Por dhuna kishte bere te veten.
Ne 26 Maj Fieri, si e gjithe Shqiperia, u mposht nga grushti elektoral i pergjakur i shtetit. Dhjetera komisionere u terhoqen zvarre e u rrahen, dike e rrembyen dhe e cuan me perdhune 18 km larg, ne breg te Semanit. Qindra flete votimi per PS te zona ku kandidoja une u gjeten gjysme te djegura ne kazanet e plehrave. Dikush nuk kish pritur te digjeshin deri ne fund.
Pamjet e dhunes se 28 Majit ishin tmerruese.
Me ne fund pranova te zbrisja poshte e tu flisja atyre pak njerezve. Mora megafonin dhe te dera e selise fillova te flas per ato dite dhune shteterore te pergjakur dhe grushtin e shtetit, i cili vullnetin e popullit ne kutite e votimit e dogji per ta zevendesuar me votat e pergatitura nga duart kriminale te regjimit Berisha.
Papritur, ndersa nuk kishin kaluar as 5 minuta, mberrin para hyrjes se oborrit te vogel te selise nje furgon policie. Prej mjetit zbresin vrullshem efektivet brenda tij dhe versulen mbi njerezit e pakte ne oborr.
Sulem i pari ti mbroj nga sulmi kafsheror. Mbaj mend nje shkop gome qe me goditi ne koke. Por vazhdova tu bertas efektiveve te largoheshin nga oborri yne. Perplasja vaxhdoi per rreth 10 minuta dhe policet te detytuar nga rezistenca e burrave dhe grave trime u zmbrapsen drejt furgonit. Njeri prej tyre nxori kallashnikovin dhe qelloi mbi kokat tona. Plumbat lane shenje ne murin e jashtem te nderteses. Dhe furgoni largohet. Krismat ishin degjuar deri larg.
Pas nje cerek ore filloi rrethimi i selise me forca te shumta policore.
Ishte nje situate e tensionuar e krijuar vetem nga nje aksion i cmendur i policise politike se Sali Berishes. Menjehere nga brenda selise morem masa te mbronim ate dhe njerezit nga epshi mizor i pakontrollueshem i asaj force policore. Ne shkallet e brendshme te godines u vendosen disa tavolina te gjata e te medha. Disa djem si Kastriot Shateri moren edhe arkat me shishet bosh te aranxhatave qe dispononte lokali i hapur ne katin e dyte ne krah te zyrave tona.
Policet filluan mesymjen brenda godines, por tavolinat dhe perdorimi i shisheve i pengonte te mberrinin siper per te rrembyer njerezit e ngujuar. Nderkohe qindra qytetare u mblodhen pertej kordonit policor.
Nga dritarha i beja thirrje shefit te SHIR it te largoheshin policet dhe te lejoheshin njerezit e ngujuar te shkonin ne shtepite e tyre dhe policia le te merrej vetem me mua. Pergjigjia ishte vecse rrugacerore dhe kercenuese.
Kaluan disa ore ne nje situate tensioni te papershkrueshem. Kisha frike se te gjithe ata qe ishin ne seli do ndaloheshin dhe do rriheshin ne qelite e policise.
Ne nje moment u degjua uturima e nje helikopteri qe mberriti ne qytet. Per shkak te jehones se dhunes se nje dite me pare ne Tirane, Berisha dergoi ne Fier Arben Prenjasin. Mesa duket Prenjasi urdheroi largimin e policise nga rrethimi.
Brenda gjysem oreje rruget rreth selise u liruan dhe ajo dite e cmendurise berishiane u mbyll.
Por mbeti si nje dite qe nuk harrohet.
Berisha po pergatiste ’97 en.
