Lady Diana është lajm sa herë përmendet emri i saj, për gjithë thjeshtësinë dhe ngrohtësinë që shfaqte si princeshë. Ajo nuk ishte vetëm një figurë mbretërore, por një grua me zemër të madhe dhe një ndjeshmëri të rrallë, që e bënte atë të dallonte nga të gjithë të tjerët. Historitë për të nuk kanë nevojë për madhështinë e pallateve apo ceremonive madhështore, sepse madhështia e saj qëndron në gjestet e vogla që ndryshuan jetën e njerëzve të zakonshëm.
Një nga këto histori prekëse ka dalë në dritë falë rrëfimit të Carrie Lloyd, vajzës së Tony Lloyd, këshilltarit të ngushtë të Princeshës Diana në shumë udhëtime bamirësie. “Gjatë një fluturimi, Diana ndodhej në klasën e parë kur dëgjoi zërin e një foshnje që qante pafundësisht në klasën ekonomike, ku një nënë e lodhur përpiqej ta qetësonte. Pa humbur kohë, ajo kërkoi leje për të ndihmuar. Me miratimin e Tony Lloyd, Diana kaloi në pjesën tjetër të avionit, iu afrua nënës së foshnjës dhe me një buzëqeshje të ngrohtë i ofroi ndihmë. Ajo mori foshnjën në krahë, e përkëdheli dhe pas pak minutash fëmija u qetësua dhe ra në gjumë. Me një qetësi të jashtëzakonshme, Diana i tha nënës së lodhur: “Këto gjëra ndodhin edhe me më të mirët prej nesh.””, tregon ajo.
Ky është një moment që flet më shumë se çdo titull apo shkëlqim mbretëror. Është dëshmi e një princeshe që zgjodhi të jetë e thjeshtë, e afërt dhe e dhembshur, dikush që kuptonte se madhështia nuk vjen nga kurora, por nga zemra. Carrie Lloyd shprehet se ky gjest i vogël është ajo që e bën Princeshën Diana një ikonë të përjetshme, sepse ajo përdori statusin e saj jo për t’u distancuar, por për t’u afruar dhe për të ndihmuar. Ky është shembulli më i mirë i asaj që do të thotë të jesh “Princesha e Zemrave.” Në një botë ku titujt shpesh e mbulojnë njeriun, Diana na kujton se dashuria dhe kujdesi i sinqertë janë kurora më e çmuar që mund të mbajë dikush.
