Fakti i thjeshtë për të vazhduar të këndosh në moshën tetëdhjetë vjeç siç bën Plácido Domingo është tashmë shkak për festë, por është gjithashtu se tenori që sot mbush tetë dekada është më i gjati në historinë e lirikës, me një karrierë spektakolare dhe plot suksese pas tij dhe me forcë të paparë fizike dhe dhunti artistike. E megjithatë divi po e feston atë jashtë vendit: ai këndoi “Nabucco” që u transmetua drejtpërdrejt nga Opera e Vjenës, një nga të paktët teatrot e rreshtit të parë që nuk kanë vendosur të ulin siparin pwr tenorin, pas skandalit të shkaktuar nga akuzat e ngacmimeve seksuale të bëra nga artistë që kanë punuar me të ose nën drejtimin e tij artistik në teatrot në Shtetet e Bashkuara.
Në shkurtin e vitit të kaluar Plácido mori “të gjitha përgjegjësitë” dhe u kërkoi falje grave, që e akuzuan atë për ngacmimin e tyre në të kaluarën, dy ose tre dekada më parë. Pas kësaj këngëtarit iu mbyll dera e administratës publike spanjolle.
Ministria e Kulturës, përmes Institutit Kombëtar të Arteve Skenike, vendosi ta vërë veton në Teatro de la Zarzuela, ku ai kishte shfaqje në pritje dhe ku ai gjithashtu do të festonte 50 vjetorin e debutimit të tij. Inaem shprehu solidaritetin me gratë e prekura nga fakti që përgjegjësia e njohur nga artistja ishte bërë efektive.
Unioni Amerikan i Artistëve të Muzikës (AGMA) ishte gati të bënte publike rezultatin e hetimit të kryer në lidhje me sjelljen e tij me koleget femra në të kaluarën, dhe duke dashur ta parashikonte atë me një falje. Ylli i skenës përfundoi vetëm me karrierën e tij përrallore, duke iu mbyllur jo vetëm dyert e teatrove spanjolle, por edhe ato të botës anglo-saksone. Vetëm Italia dhe Gjermania kanë vazhduar të pretendojnë paraqitjet e Plácido Domingo në skenat e tyre gjatë vitit pandemik. Tenori mori pjesë në hapjen e sezonit në Scala në Milano dhe më vonë gjithashtu këndoi Nabucco në Teatrin Mariinsky nën shkopin e Valery Gergiev.
Një vit fatkeq në të cilin Plácido Domingo gjithashtu ka kapërcyer covid-19. E megjithatë, përballet me të ardhmen me një normalitet të caktuar. “Dashuria për muzikën kurrë nuk venitet dhe jeton brenda meje,” deklaroi ai në një intervistë për revistën Ópera Actual. Dhe gjithashtu: “Unë jam i ngazëllyer për projektet e reja”. Dhe ai deklaron se “më mungon publiku i vendit tim dhe Madridi, qyteti im”.
Administrata dhe teatrot spanjolle ende nuk kanë vendosur se si do ta nderojnë tenorin për një karrierë që ka qenë thelbësore në historinë e operës. Si ta bëjmë atë pa zvogëluar respektin për njerëzit që mund të jenë prekur në të kaluarën nga sjellja që nuk ishte dhe nuk është e tolerueshme. Do të duhet të shkojmë të kërkojmë një formulë.
Maricel Chavarría/ Lavanguardia
