Më 13 korrik të vitit 1793, gazetari dhe revolucionari francez Jean-Paul Marat, i fraksionit radikal Jakobin, vritet në vaskë nga Charlotte Corday, anëtare e fraksionit politik liberal Girondin.
Marat ishte mjek, shkencëtar, teoricien, i njohur për karrierën si gazetar dhe politikan ekstremist gjatë Revolucionit Francez. Ai u shqua për tonin ashpër, qëndrimin pa kompromis ndaj udhëheqësve dhe institucioneve të dalë nga revolucioni.
Duke botuar pikëpamjet e tij në pamflete, pankarta dhe gazeta, Marat u bë zëdhënës jo-zyrtar i grupit republikan jakobin që erdhi në pushtet pas qershorit 1793.
Gazetaria e tij ishte e njohur për tonin e saj të ashpër, avokimin e të drejtave themelore të njeriut për anëtarët më të varfër të shoqërisë dhe qëndrimin pa kompromis ndaj udhëheqësve dhe institucioneve të reja të revolucionit. Përgjegjësia për masakrat e shtatorit i është atribuar atij, duke pasur parasysh pozicionin e tij të autoritetit në atë kohë dhe një gjurmë të pretenduar letre të vendimeve që çojnë deri në masakra. Megjithatë të tjerët argumentojnë se mentaliteti kolektiv që i bëri të mundur rezultoi nga rrethanat dhe jo nga vullneti i ndonjë individi të veçantë.
Marat u vra nga Charlotte Corday, një simpatizant i Girondin, ndërsa po bënte një banjë medicinale për gjendjen e tij të dobët të lëkurës. Corday u ekzekutua katër ditë më vonë për vrasjen e tij, më 17 korrik 1793.
Në vdekje, Marat u bë një ikonë e Jacobins dhe një dëshmor revolucionar: sipas rrëfimeve bashkëkohore disa madje e qanë atë me një lloj lutjeje: “O zemra e Jezuit! O zemra e shenjtë e Marat”. Piktori më i famshëm në Paris, Jacques-Louis David, e përjetësoi Maratin në pikturën e tij ikonike Vdekja e Marat. David dhe Marat ishin pjesë e udhëheqjes së Komunës së Parisit të ankoruar në seksionin Cordeliers, nga ku thuhet se Revolucioni kishte filluar në 1789 sepse ata që sulmuan Bastille jetonin atje. Të dy David dhe Marat ishin në Komitetin e Sigurisë së Përgjithshme të Komunës gjatë fillimeve të asaj që do të njihej si Mbretërimi i Terrorit.
