Nga Farah Stockman
Ka rëndësi që politikat e sanksioneve të SHBA-së mbikëqyreshin nga një burrë që u rrit duke parë prindërit e tij që dërgonin para përmes Western Union te të afërmit në Nigeri.
Ai burrë, zëvendës sekretari i Thesarit të SHBA-së, Wally Adeyemo, ka lindur në qytetin nigerian të Ibadanit. Ai e kuptoi se sa katastrofike mund të ishte kur një komunitet shkëputet nga linja e tij financiare në Shtetet e Bashkuara. Ai e solli atë njohuri në tryezë kur rekomandoi masa që do të lehtësonin pasojat e padëshiruara të sanksioneve ndaj njerëzve të pafajshëm jashtë vendit.
Kjo ia vlen të kujtohet sot, ndërsa amerikanët i japin lamtumirën administratës më të larmishme në historinë e SHBA – dhe ndërsa shikojmë një administratë të re që zotohet të çmontojë iniciativat e diversitetit që merr pushtetin.
Joe Biden mori detyrën duke premtuar se do të krijonte një administratë që i ngjante Amerikës dhe ia doli. Gjysma e emërimeve të tij në kabinet janë njerëz me ngjyrë, sipas Inclusive America, një organizatë jofitimprurëse që nxjerr një kartë rezultatesh të diversitetit të qeverisë. Kabineti i tij përfshinte sekretarin e parë të mbrojtjes me ngjyrë (Lloyd Austin), sekretaren e parë femër të Thesarit (Janet Yellen), anëtarin e parë të kabinetit vendas amerikan (Deb Haaland, sekretar i brendshëm) dhe anëtarin e parë të kabinetit homoseksual të konfirmuar nga Senati (Pete Buttigieg. sekretari i transportit).
Akoma më i habitshëm është numri i zyrtarëve të lartë që janë emigrantë apo fëmijë emigrantësh. Drejtori i Zyrës së Politikës së Shkencës dhe Teknologjisë në Shtëpinë e Bardhë? Arati Prabhakar, i cili ka lindur në Indi. Ushtruesi i detyrës së sekretarit të punës, Julie Su, është fëmija i një gruaje që mbërriti në Shtetet e Bashkuara me një anije mallrash nga Kina, sepse nuk mund të përballonte një biletë pasagjeri. Në një kohë të rritjes së etnonacionalizmit në mbarë botën, administrata Biden modeloi pikërisht të kundërtën.
Shumë shpesh, kritikët e kanë etiketuar këtë përkushtim ndaj diversitetit si veshje politike korrekte të dritares ose një burim fryrjeje nga qeveria. Por kur diversiteti bëhet siç duhet, mund të jetë një strategji vendimtare për forcimin e fuqisë amerikane. Shtetet e Bashkuara tërheqin më të mirët dhe më të ndriturit në botë, sepse ata mund të ngrihen këtu dhe përfundimisht të ndihmojnë në drejtimin e vendit. Të ardhurit në Kinë, Rusi dhe Iran nuk mund të presin të njëjtën gjë. Kjo e bën diversitetin në radhët e qeverisë federale një avantazh të madh krahasues.
*Farah Stockman është anëtare e bordit redaktues dhe autore e “American Made: Çfarë ndodh me njerëzit kur puna zhduket”.
