Një urdhëresë nga shërbimi i sigurisë së brendshme të Rusisë ishte pjesë e një pakete që u ofrua online nga një grup kibernetik kriminal.
Nga Jacob Judah dhe Paul Sonne
Në aplikacionin e njohur të mesazheve Telegram, kriminelë kibernetikë reklamojnë dokumente të vjedhura qeveritare nga e gjithë bota: raporte të inteligjencës nga Indonezia për 5,000 dollarë, kabllograme diplomatike nga Tajvani për 10,000 dollarë, identitetet e spiunëve iranianë për 3,000 dollarë.
Kushdo mund të shfletojë këto kanale. Ato janë plotësisht anonime.
Në nëntor, një grup kriminal i njohur si Ares Leaks njoftoi në Telegram se po shiste dokumente të klasifikuara të inteligjencës ruse. Grupi pretendonte se këto dokumente vinin nga brenda Shërbimit Federal të Sigurisë së Rusisë, ose F.S.B.
The New York Times nuk paguan për burime apo dokumente të vjedhura. Por ne pranojmë materiale që ofrohen pa pagesë dhe pa kushte. Është praktikë e zakonshme që grupe si Ares Leaks të ofrojnë mostra falas.
Në këtë rast, Ares Leaks dha fotografi të dokumenteve të inteligjencës ruse dhe, më e rëndësishmja, një dokument të plotë të kundërzbulimit të F.S.B.-së mbi Kinën. Grupi pretendonte se kishte dokumente të tjera, të disponueshme për një çmim të negociueshëm që do të paguhej në kriptomonedhën Monero.
Dokumenti mbi Kinën dukej se vinte nga Departamenti për Operacione Kundërzbulimi i agjencisë së sigurisë, i njohur si D.K.R.O. Ai ofronte një pasqyrë intriguese mbi marrëdhënien Rusi-Kinë – një aleancë nga më të rëndësishmet dhe më pak të kuptuarat në gjeopolitikën bashkëkohore. Dokumenti përshkruante shqetësime të thella në Moskë për spiunazhin kinez dhe zbulonte se Rusia operon një program sekret për të mbledhur dhe analizuar të dhëna nga aplikacioni popullor kinez i mesazheve, WeChat.
Dokumenti dukej në përputhje me formatin dhe përmbajtjen e materialeve të tjera të F.S.B.-së që janë bërë publike më parë. Gazetarët e Times, të specializuar në spiunazhin rus, e shqyrtuan dokumentin dhe nuk panë asgjë menjëherë të dyshimtë.
Konfirmimi i Autenticitetit
Ne ua treguam dokumentin gjashtë agjencive perëndimore të inteligjencës. Të gjitha konfirmuan se ai dukej autentik, bazuar në formatin dhe përmbajtjen e tij. Disa agjenci thanë se përmbajtja përputhej me të dhënat që kishin mbledhur vetë. Njëra shkoi aq larg sa të thoshte se dokumenti përputhej me atë që dinin për pikëpamjet ruse mbi Kinën dhe infiltrimin e saj në komunikimet kineze.
The Times gjithashtu verifikoi disa nga detajet e dokumentit. Për shembull, ne konfirmuam – të pavarur nga burimet e inteligjencës – se qeveria ruse kishte zhvilluar në të vërtetë “seanca paraprake paralajmëruese” me qytetarë rusë që udhëtojnë për punë në Kinë.
Mostrat e tjera të ofruara nga Ares Leaks ishin vetëm fragmente. Ato përfshinin paralajmërime për menaxhimin e informatorëve, detaje mbi operacione kibernetike dhe analiza të veprimeve perëndimore kundër Rusisë. Por pa kontekst të qartë, ishte e vështirë t’i analizonim apo t’i verifikonim.
Burimi i rrjedhjes mbetet i panjohur.
Nuk është e qartë se si Ares Leaks e siguroi këtë material. Grupi nuk u përgjigj kur u pyet. Agjencitë ruse janë sulmuar më parë nga hakerë. Ndoshta një oficer i F.S.B.-së i keqmenaxhoi dokumentet ose ato iu vodhën. Ndoshta një i brendshëm i shiti ose i nxori, ose ndoshta Ares i mori nga një grup tjetër kriminal.
Sipas firmës së sigurisë kibernetike Analyst1, me bazë në Virxhinia, Ares Leaks u shfaq për herë të parë katër vjet më parë duke shitur databaza të hakuara korporatash. Prej atëherë, grupi është specializuar në shitjen e dokumenteve qeveritare të ndjeshme dhe shpesh poston thirrje për të blerë informacion mbi ushtri dhe qeveri – me fokus të veçantë mbi Rusinë, Kinën, Francën, Britaninë dhe Japoninë.
Tregu për këto dokumente është i ngushtë. Përveç agjencive të inteligjencës, pak janë ata që kanë motiv të fortë për të paguar shuma të mëdha për këto të dhëna.
Sido që t’i ketë siguruar, grupi Ares po reklamonte disa pjesë dokumentesh ruse, përfshirë materiale mbi Korenë e Veriut, Kinën, Indinë dhe vende të tjera. E gjithë paketa e dokumenteve ruse u ofrua për një shumë deri në 120,000 dollarë.
Julian E. Barnes dhe Anton Troianovski kontribuan në këtë raportim.
Paul Sonne është korrespondent ndërkombëtar i fokusuar në Rusinë dhe ndikimet e ndryshme të politikave të brendshme dhe të jashtme të Presidentit Vladimir V. Putin, me theks të veçantë te lufta në Ukrainë.
Burimi: New York Times/ Përgatiti për botim: L.Veizi
