Foto është bërë nga misioni Apollo 8 në garën e lartësive hapësinore, që i dha Tokës një perspektivë të re në univers.
Imazhi i Tokës nga hapësira: bluja e mrekullueshme e oqeaneve, vorbulla resh të bardha. Është me të vërtetë shumë e lehtë për secilin prej nesh të sjellë në mendje këtë imazh sot, por që nuk ka qenë gjithmonë kështu.
Toka në gjithë madhështinë e saj për herë të parë në prag të Krishtlindjes 50 vjet më parë, është parë kështu teksa u kap si imazhi që ndryshoi jo vetëm mënyrën se si mendojmë për hapësirën, por në atë si mendojmë për Tokën dhe vendin tonë në univers.
Fotografia është marrë në hapësirë. Majori William A Anders dhe pjesa tjetër e ekuipazhit në bordin e misionit Apollo 8 ishin fort të vetëdijshëm mbi presionet e misionit të tyre për të orbitur Hënën, në pritje për vendosjen e bazave për uljen e parë hënore.
Hapësira: sa larg kemi shkuar – dhe ku po shkojmë?
Disa vjet më pas, duke folur në Qendrën Hapësinore Johnson, si pjesë e një dokumentari të BBC-së mbi misionin, Anders tregoi përvojën. Ndërsa u ngjitën në hapësirë, ai zbuloi një pamje të Australisë. Ai u përpoq të arrinte kulmin në qytetin e tij të lindjes, San Diego, por u mbulua nga mjegulla. Pasi ishin në një vend mjaftueshëm të sigurt nga Toka nga ndonjë gjë e mëtejshme, Anders e perceptonte rruzullin me ngjyra të ndezura në distancë prapa tij, por madhështia e tij nuk u regjistrua.
“Kjo kur po mendoja se është një vend i bukur atje”, tha Anders. Ishte “si një lloj globi klase ulur në tavolinën e një mësuesi, por asnjë ndarje vendesh. Ishte rreth 25,000 milje larg ku mund të njihje ende kontinente”.
Pas dy ose tre orbitash rreth Hënës, ai dhe ekuipazhi filluan të fotografonin.
Të shohësh Tokën siç është me të vërtetë, e vogël dhe e kaltër, e bukur në atë heshtje të përjetshme gjithandej. “Nuk e di kush e ka thënë këtë, ndoshta të gjithë ne thamë: “Oh Zot. Shikojeni këtë!”, tha Anders.
Earthrise – emri i fotos ikonike të Anders, një nga më të qëndrueshmet dhe më të paharrueshmet në historinë e udhëtimit hapësinor, nëse jo vetë historisë njerëzore – do të vijë pak më vonë.
Pas një viti, Frank Borman, komandanti i misionit, tha se ishin fjalët që e dështuan atë dhe ekuipazhin e tij në atë moment.
“Nuk mendoj se e fotografuam në tërësinë e saj, madhështinë e asaj që kishim parë,” tha ai. Në Ditën e Krishtlindjes në New York Times, poeti Archibald MacLeish, i cili si gjithë të tjerët në Tokë, duke parë imazhet e transmetuara në televizionin bardhë e zi, e vu veten në vendin e astronautëve, duke u përpjekur të kapte frikën se çfarë ekuipazhi i astronautëve të tjerë Apollo 8 do të përjetonte më vonë, i cili u quajt “efekti i përgjithshëm”.
Përgatiti për botim: L.Veizi
Burimi theguardian.com
