Dashuria e një nëne është një forcë që shëron dhe qetëson çdo dhimbje dhe mund të na ndihmojë të përballojmë të gjitha problemet tona. Por, fuqia e saj mund të shkojë edhe më larg se kaq.
Zëri i një nëne është po aq ngushëllues sa përqafimi i saj.
Në një studim morën ku morën pjesë 61 nëna dhe vajzat e tyre që ishin midis 7 dhe 12 vjeç, këtyre të fundit iu kërkua të merrnin pjesë në të folurit në publik dhe të zgjidhnin detyrat e matematikës para të huajve. Këto aktivitete duhej të rrisnin nivelin e kortizolit dhe rrahjet e zemrës. Pas këtij hapi, vajzat u ndanë në 3 grupe. Grupi i parë u ribashkua me nënat e tyre, grupi i dytë bisedoi me nënat e tyre përmes telefonit, dhe grupi i tretë shikoi një video emocionale-neutrale.
Studimi tregoi se vajzat që folën me nënat e tyre përmes telefonit treguan pothuajse të njëjtat nivele të kortizolit si vajzat që u takuan fizikisht me nënat e tyre. Sipas studimit, hormoni i dashurisë oksitocina, u rrit në nivele të ngjashme në të dyja grupet, në krahasim me grupin tjetër që pa videot.
Zëri i nënës na zgjon më mirë sesa alarmi.
Zëri i një nëne ka një efekt qetësues, por disa studime të kryera së fundmi kanë treguar që ai gjithashtu mund të paralajmërojë fëmijët për rreziqet e mundshme, edhe nëse ata janë në gjumë (dhe madje edhe nëse është vetëm një regjistrim i zërit të nënës së tyre). Në një studim ku morën pjesë 176 fëmijë të moshës 5 deri në 12 vjeç, u shqyrtua se cili lloj alarmi do të ishte më i mirë për t’i zgjuar ata në rast zjarri.
Nga 4 alarme të testuara, 3 prej të cilave shfaqnin zërat e nënave të fëmijëve, dhe një tjetër ishte një alarm i zakonshëm rezultoi se zëri i nënës funksionoi shumë më mirë sesa alarmi. Studimi tregoi se një fëmijë në gjumë kishte rreth 3 herë më shumë të ngjarë të zgjohej pasi dëgjoi një nga alarmet e zërit.
Zëri i një nëne mund të ndihmojë në shërimin nga lëndimet e rënda të trurit.
Studime janë bërë edhe për fuqinë shëruese të zërit të nënës për pacientët në gjendje kome. Ryan Schroeder , një student 21-vjeçar, pas një aksidenti automobilistik ra në gjendje kome. Pas një dëmtimi të rëndë në tru, ai nuk ishte në gjendje të bënte lëvizje. Edhe pse sytë i kishte të hapur, nuk kishte dijeni për njerëzit që kishte përreth. Pas 3 javësh kur dëgjoi regjistrimet e zërave të nënës, babait dhe motrës së tij, ai filloi t’ju përgjigjej stimujve të jashtëm.
Një vit më vonë, Schroeder ishte në gjendje të shëtiste me ndihmën e të tjerëve, apo të kryente veprime të tjera si psh të lante dhëmbët. Nuk mund të thuhet se kjo ishte një rastësi, dhe se ishte vetëm zëri i nënës së tij që ndihmoi, pasi anëtarët e tjerë të familjes morën pjesë gjithashtu në eksperiment. Por kush e di, mbase ishte nëna e tij që luajti rolin kryesor në këtë rikuperim.
Bo.Ba/fjala.al
