Nga cikli biografik i njerëzve më të rrezikshëm jashtë ligjit
Që Karol Wojtyla që në fillim të mandatit të tij donte të rrëzonte regjimin komunist nuk është mister. Dhe meqenëse komunizmi nuk ka qenë kurrë i butë me kundërshtarët e tij, duket e natyrshme që KGB-ja e kundërshtoi këtë plan në një mënyrë të ashpër dhe të vendosur, aq sa tentoi goditjen e bujshme: të vriste Papën. Një goditje që po të kishte pasur sukses do të kishte kanë qenë ndër më të bujshmet e shekullit.
Aksionet ishin shumë të larta dhe KGB-ja nuk kishte ndërmend ta vinte veten në plan të parë, veçanërisht në pritje të një dështimi të mundshëm, i cili për fat të mirë ndodhi. Kështu agjentët e shërbimit sekret sovjetik iu drejtuan atyre të shërbimeve bullgare, të cilët u bënë presion kolegëve të tyre turq për të gjetur një vrasës të gatshëm për të qëlluar Atin e Shenjtë.
Për këtë u caktua Ali Agca, një fanatik i fiksuar, me prirje për martirizim me karakter fetar dhe, siç thuhet, qëllim të pagabueshëm. Problemi, megjithatë, ishte se Agca banonte në një burg të sigurisë maksimale në atë kohë. Shërbimet sekrete, megjithatë, nuk bënë asgjë për ta bërë atë të arratisej dhe më pas ta bashkonin në organizatën e ekstremit të djathtë me nofkën “Ujqërit gri”, e njohur tashmë nga Agca, e drejtuar nga Oral Celik i zymtë. Në emër të organizatës në vitin 1979 Agca ishte fajtor për një krim të tmerrshëm: vrasjen e të pafuqishmit Abdi Ipekci, gazetar dhe redaktor i së përditshmes liberale “Milliyet”.
Ishte data 13 maj 1981 kur Ali Agca ishte i pranishëm në sheshin e Shën Pjetrit gati për të kryer gjestin e tij të turpshëm. Megjithatë, sapo tërhiqet këmbëza, plumbi i shpërthyer nga turku lë për mrekulli organet vitale të Atit të Shenjtë të padëmtuara: Papa do të pohojë me besim të vendosur dhe të bindur se gjuajtja u devijua nga dora providencë e Zojës së Fatimes.
Terroristi i lindur më 19 janar 1958 në Yesiltepe të Turqisë, në provincën Malatya në kufirin e Kurdistanit, u arrestua dhe iu nënshtrua marrjes në pyetje të zakonshme.
Më 22 korrik 1981, pas tre ditësh gjykimi, gjyqtarët e gjykatës së Assise dënuan Mehmet Ali Agçën me burgim të përjetshëm, bazuar në përfundimet e procesit, të cilat qartësojnë, në kundërshtim me atë që pretendonte rreptësisht mbrojtja, të gjitha synonin duke e paraqitur Agca-n si një fanatik në delir dhe në kërkim të lavdisë në botën myslimane, se sulmi i poshtër “nuk ishte vepër e një maniaku, por ishte përgatitur nga një organizatë subversive, mbeti në hije”. Gjyqtarët, ndonëse nuk janë në gjendje të provojnë komplotin në mënyrë të hekurt, nuk besojnë në marrëzinë e Ali Agca-s apo në iluzionet e supozuara mistike. Terroristi, i vetëdijshëm për pozicionin e tij të inferioritetit total, heq dorë nga apelimi.
Një vit më pas një tjetër dënim i bujshëm bie mbi kokën e Agcas: Këshilli i Sigurisë Kombëtare Turke njeh përgjegjësinë e tij në vrasjen e gazetarit dhe i jep atij dënimin me vdekje. Një amnisti e mëvonshme, rezultat i mekanizmave gjyqësorë misterioz turk, megjithatë e dënon atë me vetëm dhjetë vjet burg.
Duke i habitur të gjithë, në vitin 1982 Ali Agca ndryshon versionin e tij mbrojtës dhe fillon të pranojë ekzistencën e një gjurme bullgare që do të lidhte sulmin ndaj Papa Gjon Palit II me shërbimet sekrete të Bullgarisë. Më në fund del edhe emri i gjoja bashkëpunëtorit, Oral Celik, i cili sipas Agcës do të kishte ndërhyrë në rast falimentimi. Agca duket i penduar, pothuajse i shpenguar: shpirti i tij duket bashkëpunues dhe synon të zgjidhë misteret që e rrethojnë.
Më 20 shkurt 1987 Papa Gjon Pali II pret nënën dhe vëllanë e Agcas, të cilët i kërkojnë atij të ndërmjetësojë për hirin. Më pas, Papa do të vizitojë disa herë atentatorin e tij në burg, në një seri bisedash prekëse që kanë treguar njerëzimin e madh dhe thellësinë e shkëlqyer shpirtërore të Karol Wojtyla për të gjithë botën.
Nëse falja ende nuk arrin, sjellja e tij e mirë në burg i lejon magjistratët të ulin më tej dënimin: më 25 maj 1989 Gjykata e Mbikëqyrjes së Ankonës dha një ulje prej 720 ditësh burgim; më 9 janar 1994 reduktimi është edhe 405 ditë të tjera; 18 dhjetor 1995 është 180 ditë.
Këto masa bëjnë të mundur shkurtimin e afatit prej 26 vitesh burgim, pas së cilës i dënuari i përjetshëm mund të kërkojë lirim me kusht. Agca në shtator të vitit 1996 përsëri paraqiti kërkesën për falje ose në mënyrë alternative shlyerjen e dënimit në Turqi.
Më 13 qershor 2000, Presidenti i Republikës Carlo Azeglio Ciampi jep falje: të nesërmen Ali Agca ekstradohet nga Italia dhe mbërrin në Stamboll.
Në Turqi, në burgun e sigurisë maksimale të Kartalit, Ali Agca supozohej të kishte vuajtur dhjetë vjet për vrasjen e gazetarit Abdu Ipekci, por, më 18 korrik 2001, një dispozitë e Gjykatës Kushtetuese turke përgatit një zgjerim të krimeve të përfituara nga amnisti, së cilës Ali Agca do të mund të kthehej në liri.
Në janar 2006, edhe për sjellje të mirë, Agca u lirua nga burgu. Menjëherë pas kësaj, Gjykata e Kasacionit, me ankesë të ministrit turk të Drejtësisë, vendos kthimin e tij në burg. Agca e bën të humbasë gjurmët, por brenda pak ditësh policia e vë në gjurmë dhe e arreston pa rezistencën e tij. Ai u lirua në janar 2010.
Burimi: biografieonline.it/ Përgatiti për botim: Monada Myshketa
