Frontmeni i Rolling Stones ka bërë një marrëveshje me djallin
Nga Paolo Biamonte
Meqenëse mund të merret si e mirëqenë se ai është një nga frontmenët më të mëdhenj në historinë e muzikës rock dhe popullore, për të rrëfyer ditëlindjen e tetëdhjetë të Mick Jagger – ai do t’i kthejë të mërkurën më 26 korrik – është pothuajse e pashmangshme të mendosh për një pakt me djallin.
Le ta shikojmë çështjen nga këndvështrimi i qenieve njerëzore normale që përballen me pleqërinë: në prill 2019 Mick iu nënshtrua një operacioni për të zëvendësuar një valvul të zemrës.
Për shkak të kësaj ndërhyrjeje, Stones iu desh të shtynin turneun: pas një muaji, është video në Youtube, Mick ishte në stërvitje në palestër, duke shkelmuar si të mos kishte ndodhur asgjë. Kur turneu rifilloi, ai filloi t’i jepte çdo skene një arritje atletike që tani është përfundimi spektakolar i shfaqjeve të tij artistike. Është e vërtetë se për dekada tashmë zakonet e rrezikshme të mallkuara janë vetëm një kujtim: në jetën e tij të dytë të trimurtit famëkeq seksi, droga dhe rock’n’roll, Jagger ka ruajtur besimin e tij me seksin, një nga pasionet e tij dhe rock’n’roll. Për pjesën tjetër, ai ka një dietë sportisti, stërvitet dhe shijon jetën, duke qenë se sipas gazetave të specializuara për punët e të tjerëve, ai ka një llogari bankare prej 500 milionë dollarësh dhe pasuri të paluajtshme që vlejnë pothuajse po aq me vilat dhe shtëpitë e shpërndara nëpër botë, së fundmi ka blerë një në Noto, si dhe një kështjellë.
Po ishulli privat? Dhe nuk mund të mungonim edhe sepse, sërish sipas atyre që merren me këto gjëra, duket se prodhon një qira prej 30 mijë dollarësh në javë. Duhet thënë se Mick, një tifoz i madh i Arsenalit, është shumë aktiv në frontin e bamirësisë. Në më shumë se gjashtëdhjetë vjet karrierë me Rolling Stones ai ka ndërtuar një legjendë që e ka fituar në mënyrë sensacionale sfidën me kalimin e kohës. Megjithatë, edhe një njeri me superfuqi si ai nuk mund të ndërtonte një karrierë larg grupit: ai u përpoq veçanërisht në vitet ’80, kur marrëdhënia e tij me Keith Richards kishte shpërthyer. Keith ishte në periudhën e tij më dramatike toksike dhe pas vitesh grindjesh Mick vendosi ta provonte vetëm, por albumet e tij solo, dy midis 1985 dhe 1987, nuk morën rezultatet e dëshiruara. Kështu në mesin e viteve ’90 ai u kthye te Stones.
Sot ai është një baronet, ka tetë fëmijë, të fundit e ka pasur në moshën 73-vjeçare, është stërgjysh, por kohët e fundit i është dashur të përballet edhe me zhdukjen e disa prej miqve të tij më të ngushtë në botën e muzikës: së pari David Bowie – dueti i tyre në Dancin’ in the Street është një pas de deux i paharrueshëm, pastaj Charlie Watts, i pari mik i amerikanit, në maj, sister Turina. ur në të cilën Rolling Stones ndanë skenën me Ike & Tina Turn, i mësoi atij ato lëvizje kërcimi që janë bërë firma e tij në skenë. Kontributi që Stones i kanë dhënë rock’n’roll-it është i pallogaritshëm: nga pikëpamja historike ata kanë qenë vendimtarë në futjen e traditës së Blues-it dhe ritmit dhe bluzit në muzikën e re që lindi në vitet ’60, duke mishëruar rebelimin rinor në një mënyrë perfekte dhe përçarëse. Dhe nuk ka dyshim se Mick Jagger është një figurë vendimtare në përcaktimin e vetë imazhit të frontmenit, mishërimit mefistofelian të shkeljes dhe një sensualiteti të pacipë plot me një paqartësi të parezistueshme që tani kufizohet me legjendën.
