Omar Di Felice pasi kthehet nga misioni me biçikletë në Antarktidë: Nuk do ta bëj më

Pasi u nis më 20 nëntor 2024 nga bregu i Hercules Inlet, ultraçiklisti Omar Di Felice duhej të kalonte Antarktidën me biçikletë, duke përfunduar një udhëtim prej mbi 1500 kilometrash për të arritur në Polin gjeografik të Jugut dhe më pas në Akullnajën Leverett, dhe më në fund u përpoq.

për t’u kthyer gjithmonë duke kaluar përmes Polit të Jugut, por ndërmarrja u ndërpre në fillim të janarit, për shkak të kushteve të pafavorshme dhe të pazakonta atmosferike. Për Omarin ishte hera e dytë, pas një tentative të ngjashme të ndërprerë vitin e kaluar për shkak të problemeve të rënda familjare.

Megjithatë, 716.5 kilometrat e arritura janë distanca e dytë më e gjatë e udhëtuar ndonjëherë nga një çiklist në Antarktidë. Prandaj është një sukses, por në intervistë Omar na shpjegon pse nuk do të provojë më.

A ndiheni sikur keni arritur një ëndërr apo keni humbur një qëllim?

Fillimisht synimi gjeografik ishte arritja në Polin e Jugut; Megjithatë, së shpejti, kjo u shndërrua në një objektiv shumë më të madh: të kalosh Antarktidën dhe të përpiqesh të kuptojmë se sa larg ishte e mundur të hipësh në një biçikletë, që në çdo rast është një mjet jo shumë i përshtatshëm për këtë lloj kalimi.

 Sinqerisht, të kem arritur të kaloj një distancë kaq të gjatë dhe të kaloj çdo ditë të vetme që më është dhënë është kënaqësia dhe fitorja më e madhe për mua. Kështu që nuk shoh fare gol të humbur. Përkundrazi, kthehem në shtëpi me një eksperiencë dhe një aventurë që më pa të jetoj rreth 50 ditë në atë që me të drejtë konsiderohet si vendi më i paarritshëm në planet.

Mbetet një sukses absolutisht i jashtëzakonshëm. A do të provojë përsëri?

Biçikleta i nënshtrohet shumë borës dhe kushteve të motit, elementë që nuk mund të parashikohen, të cilët nuk varen nga përgatitja atletike apo detaje të caktuara teknike. Pra, deri më sot, mendoj se kam arritur të bëj shumë më tepër se sa maksimumin e mundshëm.

Duke mos pasur asnjë keqardhje, duke mos pasur gjëra që mund t’i ndryshoja apo modifikoja, e di se çdo kthim në Antarktidë do të ishte ende shumë subjekt i kushteve të paparashikueshme. Prandaj, deri më sot këtë kapitull të jetës sime profesionale e shoh të mbyllur. Ishte ende një arritje e madhe në karrierën time dhe nuk ndihem sikur kam lënë asgjë pa bërë. Megjithatë, nuk shoh asnjë arsye për t’u kthyer me çdo kusht.

Ajo gjithashtu i realizon këto bëma me objektiva informuese. Çfarë doli nga kjo përvojë?

Nuk mund të mendoni të shkoni në Antarktidë dhe të vini re me sy të lirë ndryshimet që po ndikojnë në të.

Mbështetja e të dhënave është e nevojshme sepse personalisht, nëse do të bazohesha në atë që pashë, është e qartë se e gjeta veten duke ecur me biçikletë në një vend jo mikpritës, të ftohtë, plot me akull dhe borë. Ajo që pashë do të ishte e pamjaftueshme për të vlerësuar efektet e ndryshimeve klimatike: ne kemi nevojë për të dhëna shkencore për të mbështetur përvojat tona.

Sigurisht, duke i analizuar ato dhe duke u thelluar në diskutim, mund të shohim se, edhe në Antarktidë, 2023 ishte një tjetër vit më i ngrohtë dhe, veçanërisht në dhjetor, kishte një temperaturë mesatare që ishte sigurisht më e lartë se ajo e parashikuar nga mesataret sezonale. Konkretisht, e gjeta veten duke u përballur me një sërë reshjesh shumë të dendura bore në një vend ku zakonisht janë shumë të ulëta gjatë kësaj periudhe.

 Kjo përkthehet në një vështirësi të mëtejshme, duke marrë parasysh sipërfaqen tashmë komplekse për një biçikletë (një mjet i pazakontë në krahasim me skitë tradicionale).

Kjo është arsyeja pse unë dua të ritheksoj se sa e rëndësishme është të mbështetemi në atë që na thotë shkenca dhe ekspertët: perceptimi ynë nuk mund të jetë i mjaftueshëm. Me projektin e përhapjes së Biçikletës në 1.5°C, përpiqem t’u jap hapësirë ​​dhe zë ekspertëve dhe shkencëtarëve përmes intervistave dhe njohurive, nëse është e mundur edhe gjatë ndërmarrjes, ose pas, si në këtë rast.Përshtatur nga Fokus.it/O.S