Izraeli që takoj çdo ditë përbëhet nga njerëz që duan të krijojnë një rrugë drejt paqes dhe sigurisë për të gjithë
Naama Lazimi
Unë po e shkruaj këtë jo vetëm si një anëtare e opozitës në parlamentin izraelit, por para së gjithash si një nënë dhe një grua e re në Izrael që jeton nën qeverinë e Benjamin Netanyahu. Magjia e tij e gjatë në detyrë e ka lënë brezin tim të zhgënjyer dhe të grabitur nga ëndrrat për një të ardhme më të mirë. Ne refuzojmë të dorëzohemi dhe po luftojmë për të ruajtur identitetin e Izraelit si një demokraci liberale që përqafon bashkëjetesën.
Shteti i Izraelit është në mes të një lufte të vështirë, e cila filloi pas masakrës së tmerrshme të 7 tetorit. Kjo luftë ka vazhduar për gjashtë muaj të gjatë e të vështirë, duke marrë një numër të madh të jetëve njerëzore. E vetmja mënyrë për ta fituar këtë luftë është të arrihen zgjidhje diplomatike që do të sjellin paqe në Lindjen e Mesme. Për këtë qëllim, Izraeli dhe qytetarët izraelitë kanë nevojë për mbështetjen e SHBA-së dhe të gjithë komunitetit ndërkombëtar.
Qeverisë së Netanyahut, me aleatët e saj ekstremistë, i mungon një strategji e qartë për t’i dhënë fund kësaj lufte, e cila po rezulton në përshkallëzimin e dhunës dhe largimin nga komuniteti global. Është thelbësore të pranohet se kjo qeveri nuk përfaqëson shumicën e izraelitëve, siç tregojnë shumë sondazhe të opinionit.
Si anëtar i Knesset, legjislatura e Izraelit, është shumë e rëndësishme për mua të takohem dhe të kaloj kohë me qytetarët që përfaqësoj. Izraeli që takoj është krejtësisht i ndryshëm nga qeveria e Netanyahut. Që nga fillimi i luftës, unë kam takuar organizata të shoqërisë civile arabo-hebreje që e ilustron këtë frymë, duke ofruar ndihmë nëpër komunitete të ndryshme.
Ky është Izraeli i vërtetë.
Minoriteti i zhurmshëm që mbron për shkatërrimin e Gazës është thjesht – një pakicë. Partnerët e Netanyahut në qeverinë e djathtë ekstreme duan një luftë të përhershme dhe të shohin Izraelin të pushtojë Rripin e Gazës dhe të vendoset atje. Por popullata e gjerë izraelite dëshiron diçka ndryshe. Ata kërkojnë mundësinë për të rindërtuar komunitetet e tyre të shkatërruara nga sulmet e Hamasit, duke dëshiruar kthimin e 133 të dashurve të tyre që u rrëmbyen.
Për më tepër, ata nuk duan të dëshmojnë gjakderdhje të mëtejshme në Gaza; në vend të kësaj ata duan të shohin eliminimin e terrorizmit vrastar që i shpalli luftë Izraelit dhe na masakroi pa mëshirë në atë ditë të tmerrshme. Ata duan të shohin djemtë e tyre të kthehen nga fusha e betejës. Ata duan një shtëpi të qetë ku të rrisin fëmijë të lumtur. Gjatë javëve të fundit, ka pasur një rritje të protestave që kërkojnë kthimin e pengjeve dhe zëvendësimin e qeverisë. Mijëra qytetarë izraelitë kanë dalë në rrugë, duke mbrojtur zgjedhjet e menjëhershme, një marrëveshje për pengjet dhe një udhëheqje më të përgjegjshme.
Ne nuk duhet të lejojmë Netanyahun – i cili akuzohet për veprimtari kriminale duke përfshirë mashtrim, ryshfet dhe shkelje të besimit (ai mohon akuzat), i cili bëri aleanca të rrezikshme me ekstremistët të formojë qeverinë e tij dhe madje ka tentuar ta kthejë Izraelin në një diktaturë de facto përmes përpjekjes së diskutueshme të qeverisë së tij për të kaluar “reformën në drejtësi” – për të diktuar marrëdhëniet tona dhe për të na ndarë. Ne duhet të bëjmë një dallim të qartë mes kësaj qeverie ekstremiste dhe popullit. Kur zëvendëspresidentja amerikane Kamala Harris u pyet nëse Izraeli rrezikon të humbasë mbështetjen amerikane në luftë, ajo u përgjigj se është e rëndësishme të bëhet dallimi midis qeverisë izraelite dhe qytetarëve të saj dhe ajo ka absolutisht të drejtë. Populli izraelit ka të drejtë për siguri – ashtu si edhe palestinezët. Qytetarët izraelitë janë ata që pengojnë autoritarizmin e Netanyahut, ne jemi ata që e mbajmë atë prapa në këtë moment.
Nuk ka dyshim se liderët e pamëshirshëm të Hamasit janë të gatshëm të vdesin nga uria banorët e Gazës për hir të asgjësimit të Izraelit dhe popullit hebre. Megjithatë, është e pamohueshme që kjo luftë, megjithëse e nisur si përgjigje ndaj një masakre tragjike, është zvarritur pa përparim të qartë politik apo diplomatik. Këmbëngulja e qeverisë izraelite për të dërguar ushtarë në këtë konflikt, pavarësisht mungesës së objektivave diplomatike, duket e nxitur nga një dëshirë për të shmangur paqëndrueshmërinë politike dhe zgjedhjet e afërta – dhe rrezikun e humbjes zgjedhore. Me bllokun e Netanyahut që po përballet me vlerësime historikisht të ulëta të miratimit, ata parashikojnë që zgjedhjet e ardhshme do të shënojnë fundin e epokës së tij në politikën izraelite. Ata që mbrojnë konfliktin e përhershëm duket se i japin përparësi pushtetit mbi jetën.
Në fund të fundit, ekstremistët nuk mund të jenë ata që projektojnë të ardhmen e Lindjes së Mesme. Në të dyja anët ka njerëz të mirë që dëshirojnë një realitet tjetër – një realitet i përcaktuar nga prosperiteti dhe siguria, jo nga grindjet.
Familja ime migroi në Izrael nga Maroku, duke ndjekur ëndrrën për të jetuar në një komb që e vlerëson jetën mbi gjithçka tjetër. Gjatë 2000 viteve mërgim, ne ëndërruam për këtë vend, i cili u krijua pas Holokaustit, gjenocidit më të tmerrshëm në histori. Ne ëndërruam për një vend në të cilin jeta është më e çmuar se toka. Nën Netanyahun dhe miqtë e tij, ky vend i bukur po ndryshon karakterin e tij. Kur i fus fëmijët e mi të vegjël në shtrat natën, mendoj për vendin për të cilin po luftoj, për ta, për vendin që meritojnë – një vend paqeje, sigurie dhe prosperiteti. Dhe me mbështetjen e fortë amerikane, e di se do t’ia dalim. Netanyahu do të bjerë dhe ekstremistët do të bien.
Qytetarëve të SHBA-së dhe mbarë botës, veçanërisht atyre me origjinë hebreje, kam një kërkesë: mos na braktisni. Qëndroni me ne ndërsa ne përpiqemi për një të nesërme më të mirë, si për izraelitët ashtu edhe për palestinezët. Një qeveri liberal-demokratike nuk është një ëndërr e largët, por vullnet i shumicës. Së bashku, ne mund të krijojmë një rrugë drejt paqes dhe sigurisë, duke përmbushur aspiratat e të gjithë atyre që e quajnë këtë rajon shtëpi.
Naama Lazimi është anëtare e Knesset për Partinë Laburiste të Izraelit
