Kaja Kallas do të heqë dorë nga shumë detyra për të pasuar Josep Borrell në postin e shefit të politikës së jashtme të BE-së. Kallas u zgjodh nga liderët e BE-së si përfaqësuesja e lartë e bllokut për politikën e jashtme.
Një nga pikat e forta të Kallas është qartësia e vlerave të saj dhe mungesa e dukshme e dyshimit. Ajo e di se çfarë mendon dhe di si ta thotë, dhe mund ta bëjë këtë rrjedhshëm në shumë gjuhë, duke përfshirë frëngjisht, anglisht, finlandisht, rusisht.
Kjo është ajo që e ka bërë atë udhëheqësen e parë europiane që futet në listën e të kërkuarve nga Rusia.
Nuk është për t’u habitur që emërimi i saj, një deklaratë e qartë për Rusinë, do të shihet si një rrezik nga disa, veçanërisht në një kohë mosmarrëveshjeje për Ukrainën.
Roli i përfaqësueses së lartë nuk ka të bëjë vetëm me avokimin, por me ndërmjetësimin brenda BE-së, dhe në këtë kontekst disa argumentojnë se siguria e jashtëzakonshme e Kallas mund të bëhet problem.
Por ajo është e vetëdijshme se historitë dhe gjeografitë udhëheqin pikëpamjet e vendeve të ndryshme. Ajo mund të mos jetë aq akademike sa Borrell, por është një lexuese e historisë, duke listuar profesorët Timothy Snyder dhe Timothy Garton Ash si miq.
Ukraina mund të jetë sfida kryesore e Europës, pasi shtetet baltike e dinë shumë mirë. Por Kallas e di se ajo do të duhet të jetë një diplomate 360 gradë, e aftë për të biseduar për Lindjen e Mesme, Kinën, Amerikën Latine dhe Afrikën.
Kohët e fundit, në një samit të paqes në Ukrainës, ajo argumentoi se Estonia, si një vend që kishte qenë viktimë e shtypjes koloniale, kuptonte disa nga motivimet e jugut global.
E lindur në një vend i vogël me një popullsi prej 1.4 milionë banorësh, ajo thotë se është instinktivisht e gatshme të dëgjojë të gjithë zërat rreth tavolinës.
Ajo nuk ka qenë një avokate e votimit të shumicës në politikën e jashtme të BE-së, një ndryshim që mund të lehtësojë nevojën për të përshtatur pikëpamjet e Hungarisë për Rusinë,
Estonia ka luftuar fort për daljen nga Bashkimi Sovjetik dhe që zëri i saj të respektohet në Bruksel, nuk ka dëshirë t’ia dorëzojë pushtetin gjigantëve europianë.
Udhëheqëse e Partisë Reforme të Estonisë që nga viti 2018, Kallas ishte deputete nga viti 2011 deri në 2014 përpara se të zgjidhej në Parlamentin Europian. Ajo u kthye në parlamentin e Estonisë si liderja e parë femër e Reformës përpara se të zgjidhej kryeministre në vitin 2021.
Kallas ka pranuar se historia e saj familjare i jep formë pikëpamjes së saj për Rusinë, siç bën për shumë estonezë. Gjatë vitit 1941, nëna e Kallas, Kirsti, gjashtë muajshe, u dëbua në Siberi me nënën dhe gjyshen e saj.
Ata u lejuan të ktheheshin në Estoni vetëm 10 vjet më vonë. Nëna e saj u martua me Siim Kallas, i cili shërbeu si kryeministër i Estonisë nga 2002 në 2003 dhe si komisioner europian për një dekadë deri në 2014.
Kallas ka qenë në detyrë për pak më shumë se një vit kur Vladimir Putin filloi pushtimin e tij në shkallë të plotë të Ukrainës në shkurt 2022.
Që atëherë, së bashku me liderët e saj të tjerë balltikë, Poloninë dhe Britaninë e Madhe, ajo ka argumentuar me forcë se Ukraina nuk ka nevojë vetëm për mbështetje për aq kohë sa duhet, por me gjithçka që duhet.
Argumenti i saj është se Rusia është një fuqi perandorake revanshiste dhe të dëgjosh kërcënimet e Moskës, këmbëngul ajo, do të thotë t’i nënshtrohesh frikës. Kohët e fundit ajo ka zgjeruar konceptin e saj për kërcënimin rus për të përfshirë përdorimin e metodave të tjera përçarëse, duke përfshirë migrimin, dezinformimin dhe sabotimin.
Arritja e paqes ose një armëpushim sipas kushteve të Rusisë nuk do të thotë se vuajtjet do të marrin fund. Akoma dhe më keq, Putini gjithmonë do të dëshirojë më shumë dhe asnjë vend në Europë nuk do të jetë i sigurt”, tha ajo për Guardian.
Kallas me ide praktike duke përfshirë borxhin e përbashkët për të bindur prodhuesit e armëve të ndërtojnë fabrika.
Por mendjemprehtësia e saj ose dogmatizmi, ka pasur një çmim. Kallas është e para që pranon se është më e njohur ndërkombëtarisht se sa në vend dhe vendimi i saj për të rritur taksat për të rritur shpenzimet e mbrojtjes, mallkim për një parti liberale, ka qenë një formë e vetëvrasjes politike brenda vendit./kb
