Tragjedia e Titanikut është sjellë shumë herë në ekranin e madh. Ajo që ndoshta nuk e dini është se e para nga të gjitha filmimet që u bë u realizua nga një i mbijetuar i vërtetë, Dorothy Gibson.
Jules Brulatour, një nga themeluesit e Universal, kishte admiruar prej kohësh këtë aktore të lakmuar të Hollivudit, e cila në moshën 22 vjeç ishte bërë një nga yjet më të mëdha të filmit të momentit. Prandaj, kur zbuloi se çfarë ndodhi, ajo propozoi të merrte pjesë në një film në të cilin mund ta shpjegonte vetë.
Gibson, e cila kishte takuar vdekjen ballë për ballë më pak se një javë më parë, nuk i kishte të gjithë me vete, por i kërkoi në këmbim që të merrte pjesë në shkrimin e skenarit. Edhe pse në atë kohë ishte e pazakontë për një grua të mbante një pozicion të tillë, kërkesa u pranua.
Kjo, së bashku me shumën e parave që i ofroheshin për pjesëmarrjen e saj, ishin të rëndësishme për të që të pranonte të bëhej pjesë e projektit Saved from Titanic (1912), një film i të cilit nuk ruhet asnjë kopje e plotë pasi të gjithë humbën në një zjarr në Los Angeles.
Mendjet më të këqija menduan se zjarri ishte nisur nga të afërmit e viktimave të Titanikut, të cilët kurrë nuk e aprovuan filmin.
Aktorja i dha jetë një gruaje të re që udhëton së bashku me prindërit dhe të dashurin e saj, marinarin e përvuajtur, Jack, të luajtur nga John G. Adolfi i njohur, një tjetër nga yjet e filmit të heshtur të momentit.
Kështu ndodh që marinari i këtij titulli të ndajë një emër me personazhin e luajtur edhe nga Leonardo DiCaprio në Titanic.
Megjithë shikueshmërinë e madhe që i dha atij filmi, më shumë nëse ishte e mundur sesa ai kishte, xhirimet nuk ishin të lehta për Gibson, e cila vazhdimisht kujtonte atë që ndodhi atë natë fatale.
Anija me të cilën ato udhëtonin u përplas me një ajsberg. Gibson, i cili filloi të nuhasë atë që do të ndodhte, ishte më e shpejtë se kushdo dhe, së bashku me nënën e saj, u fut në barkën numër 7, e para që u hodh në ujë.
Ajo e bëri atë me vetëm 28 njerëz në bordin e anijes. Nga atje ato jetuan tmerrin më të madh të jetës së tyre.
“Unë kurrë nuk do t’i harroj klithmat e tmerrshme të njerëzve që po mbyteshin në det dhe të gjithë atyre që, në atë moment, menduan për njerëzit që i donin dhe nuk do t’i shihnin më kurrë”, rrëfeu ajo për gazetën The Moving Picture World.
Udhëtarët e varkës së saj nuk mund të ndihmonin më shumë njerëz pasi prej një vrime të hapur filloi të hynte uji. “Ishte e tmerrshme, një makth i vërtetë”. Për të ndaluar zhytjen, ata mbuluan hendekun “me të brendshme femrash dhe xhaketa burrash, bluza dhe pantallona” të pranishme në varkë. Ata arritën të mbanin jashtë dhe u shpëtuan disa orë më vonë, së bashku me 712 të mbijetuarit e tjerë nga RMS Carpathia./Bl.Ba/Fjala.al
