Katerina Simoni nuk është si të gjitha vajzat e tjera. Përkundrazi, nuk ndodh shpesh që të zbulosh në moshën 12-vjeçare se ti di të luash futboll. Dhe jo vetëm të dish të luash, por të jesh aq e aftë dhe aq e mirë, sa të bëhesh edhe pjesë e ekipit kombëtar të femrave. Katerina ka gati 6 vite që luan futboll në mënyrë profesionale.
Në moshën 12-vjeçare është aktivizuar në një klub për femra. Ajo tregon për “fshf.org” sakrificën e madhe që ka bërë për futbollin dhe se stërvitet fort që futbollin ta kthejë në një profesion. Dëshira e madhe që ka është që në një të ardhme të bëhet pjesë e një klubi europian.
– Si lindi dëshira dhe pasioni për futboll?
– Ndryshe nga bashkëmoshatarët e tjerë që aktivizohen në klube futbolli që kur janë të vegjël, unë jam aktivizuar në një klub futbolli femrash në moshën 12-vjeçare. Deri atëherë nuk e kisha kuptuar se dëshirën për të luajtur futboll në fakt e kisha pasur gjithmonë brenda vetes.
– Cili ishte njeriu i parë që të afroi me këtë sport dhe besoi te ti?
– Unë do t’ia di gjithmonë për faleminderit z. Arben Ymeraj. Ai ka qenë trajneri im i parë dhe që në hapat e mi të parë më ka ofruar një mbështetje të jashtëzakonshme dhe më ka dhënë besim si askush tjetër.
– Si stërvitesh, si punon?
– 6 ditë të javës unë stërvitem me klubin e Apolonisë. Përveç stërvitjes në grup, stërvitem edhe në mënyrë individuale.
– Cila është sakrifica më e madhe që ke bërë për futbollin?
– Unë po i jap kohën time një loje, pa e ditur ende nëse ky do të jetë profesioni im apo jo, pa ditur se ku do të më dërgojë kjo rrugë që kam nisur…
– Çfarë synimi ke për të ardhmen?
– Përderisa po i jap kohën time futbollit, unë synoj që ta kthej futbollin në profesion në të ardhmen, pra jo vetëm të luaj deri në një farë moshe dhe pastaj ta mbyll. Padyshim, në të ardhmen e afërt synoj të luaj për ndonjë nga klubet profesioniste në Evropë.
– Cila është motoja jote ose mesazhi për bashkëmoshatarët e tu?
– Mesazhi im për të gjithë individët dhe jo vetëm për bashkëmoshatarët e mi është: Kurrë nuk është vonë të bëni atë që doni dhe kurrë nuk është vonë t’i tregoni të tjerëve se kush jeni. Kurrë nuk është vonë të bëni krenarë jo vetëm veten tuaj por edhe ata që iu duan dhe që iu mbështesin, e kurrë nuk është vonë të bëheni idhujt e atyre që nuk ju simpatizojnë. Ju e zgjidhni vetë kush doni të jeni në këtë botë ku nuk mund të dëgjohen emrat e të gjithëve.
– Cili është idhulli yt në kombëtaren ideale?
– Trajneri im i parë në ekipin kombëtar ka qenë Nevil Dede. Një njeri i mrekullueshëm, si futbollist edhe më shumë dhe mbi të gjitha një trajner shumë i zoti. Unë i mbaj vëth në vesh mësimet që ai na jepte. “Para se të jemi futbollistë, duhet të jemi njerëz të mirë”- thonte ai. Dhe unë përpiqem të jem njeri i mirë!
