Nga Eduard Zaloshnja
Në një sondazh kombëtar që zhvillova së fundi për revistën Newsbomb (ka dalë në qarkullim aktualisht), një ndër pyetjet e shumta ishte për prirjen e votës lokale. Nga përgjigjet e saj, më rezultoi se 34% e shqiptarëve janë të prirur të votojnë për kryebashkiakë të mazhorancës në zgjedhjet e ardhshme lokale, dhe 34% të tjerë për kryebashkiakë opozitarë (pa i ditur ende emrat e kandidatëve). Me një ekstrapolim të përafërt, mund të thuhet se rreth 715 mijë banorë të rritur janë të prirur të votojnë për kandidtët mazhoritarë për kryebashkiakë, rreth 715 mijë janë të prirur të votojnë për kandidatët opozitarë, dhe rreth 670 mijë asnjërin prej tyre.
Duke i shpërndarë këto vota potenciale proporcionalisht në 5199 qendra votimi (për të cilat i kam rezultatet e çdo zgjedhje qysh nga viti 2001), dhe duke ekzekutuar 40 mijë simulacione të rastësishme statistikore (të shpërndara sipas marzhit të gabimit të sondazhit), më rezulton se gjasat janë që kandidatët e mazhorancës mund të triumfojnë në 42 bashki dhe kandidatët e përbashkët opozitarë (të Berishës, Metës, Alibeajt etj. etj.) mund të triumfojnë në 19 bashki. (Ky rezultat i përafërt statistikor ka një marzh gabimi plus/minus 2 bashki.)
Po përse ekziston kjo epërsi kaq e madhe e mazhorancës në shpërndarjen e fitoreve në 61 bashkitë, kur ndarja e votave për kryebashkiakë mes kampeve në rang vendi është gjysëm për gjysëm?
