Një studim i fundit i kryer në Itali zbuloi se shumica e pacientëve me Covid-19 përjetojnë lodhje të vazhdueshme, gulçim, dhimbje kyçesh dhe dhimbje gjoksi pas daljes nga spitali.
Një meta-analizë e 250,000 njerëzve zbuloi gjithashtu se simptomat më të vazhdueshme dhe më të zakonshme të Covid-19 ishin lodhja, shqetësimet e gjumit, gulçimi dhe mialgjia.
Bazuar në gjetjet e dokumentuara në studime të ndryshme, lodhja është simptoma më e shpeshtë e raportuar e Covid-it të zgjatur.
Encefalomieliti mialgjik ose sindroma e lodhjes kronike është një çrregullim kompleks multisistem që shkakton lodhje të tepruar, intolerancë posturale, lodhje mendore / paaftësi për t’u përqëndruar dhe gjumë jo restaurues.
Disa nga simptomat e Covid-it afatgjatë dhe sindromi i lodhjes kronike mbivendosen, veçanërisht lodhja e vazhdueshme.
Studimi i fundit përcaktoi ndikimin e aktivitetit fizik në gjumin, lodhjen dhe problemet konjitive te njerëzit e prekur nga Covid-i i zgjatur.
Studimi eksploron se si Covid-i i zgjatur prek ata që janë fizikisht aktivë dhe ata që nuk janë.
U zgjodhën 506 të rritur, nga të cilët 138 ishin gra. Shumë nga pjesëmarrësit bënin ski për shkak të vendndodhjes gjeografike, ndërsa të gjithë bënin një mënyrë jetese aktive dhe i ishin nënshtruar një testi stresi në vitin para infektimit të tyre me Covid.
Pjesëmarrësit u ndanë në katër grupe: skiatorë, amatorë, instruktorë të skive dhe njerëz jo aktiv. Ky i fundit përbënte grupin e kontrollit. Të gjithë pjesëmarrësit përjetuan lodhje të vazhdueshme të muskujve gjashtë muaj pas përfundimit të periudhës Covid-pozitive.
Studimi përdori një shkallë për të matur lodhjen nga 1 në 10, ku 10 përfaqëson lodhjen maksimale.
Në përfundim të fazës akute të Covid-it, perceptimi i lodhjes tek pjesëmarrësit, pavarësisht gjinisë dhe kategorive, ishte i lartë, pra 8.
Një studim i mëparshëm zbuloi se pacientët përjetuan ankth, dobësi muskulore ose lodhje, vështirësi në menaxhimin e gjumit dhe depresion gjashtë muaj pas përfundimit të fazës akute të infeksionit.
Një vit pas fazës së infeksionit akut, pjesëmarrësit që i përkisnin të tre grupeve të aktivitetit fizik, pra kishin performancë më të lartë motorike, kishin një rezultat afër 2. Në të kundërt, ata që i përkisnin grupit joaktiv kishin dyfishin e rezultatit.
Gjetjet tregojnë se njerëzit që udhëheqin një mënyrë jetese aktive kishin simptoma më të ulëta të Covid-it afatgjatë.
Studiuesit zbuluan gjithashtu se disa pjesëmarrës, pavarësisht nga gjinia e tyre, shfaqën një shkallë shumë të lartë të lodhjes, si dhe simptoma të tjera, si çrregullime të kujtesës dhe/ose vëmendjes, gjashtë muaj pas përfundimit të fazës akute të infeksionit Covid-19. Përveç kësaj, shumica e pjesëmarrësve raportuan cilësi të dobët të gjumit.
Si përfundim, studimi aktual zbulon se perceptimi i lodhjes u ul ndjeshëm në kategoritë fizikisht aktive një vit pas fazës akute të sëmundjes. Asnjë reduktim i ngjashëm nuk u vu re te individët joaktiv. Nevojitet një periudhë më e gjatë vëzhgimi për të kuptuar nëse dhe si mund të përsëritet lodhja.
