Hedhja e plastikës është një nga problemet më të mëdha të epokës moderne. Ky material ka treguar në të gjitha variantet e tij se është i lehtë, rezistent, izolues, i modeluar lehtë dhe i lirë për t’u prodhuar, karakteristika që i kanë garantuar sukses të jashtëzakonshëm. Ana negative qëndron në vështirësinë e eliminimit të tij, pasi kërkon, në varësi të llojit, nga 50 deri në 500 vjet për t’u dekompozuar. Për këtë arsye, ekipe të shumta shkencëtarësh nga e gjithë bota po studiojnë polimere të reja që nuk rrjedhin më nga substanca fosile, por nga esenca natyrore si kazeina, druri i lëngshëm, niseshteja e orizit, hala pishe, lëvozhgat e arrave ose vezëve, shpendët, gjethet e bananes. ose lëvozhgat. Por nëse përveçse prodhohet me materiale alternative, kjoplastika 2.0 gjithashtu dekompozohet me të njëjtën shpejtësi?
BIOPLASTIKE REZISTENTE NDAJ ZJARRIT. Një ekip hulumtues nga Universiteti i Uashingtonit ka punuar në këtë drejtim, duke zhvilluar polimerë bioplastikë të paprecedentë të aftë për t’u degraduar në të njëjtën kohë si një lëvozhgë banane.në një kompost në shtëpi: afërsisht një muaj. Ky përbërës i ri është bërë tërësisht nga një pluhur cianobakteresh blu-jeshile e njohur gjithashtu si spirulina, një substancë e zgjedhur sepse mund të merret lehtësisht në një shkallë të madhe dhe është në gjendje të thithë dioksid karboni. Duke përdorur nxehtësinë dhe presionin, ekipi i dha formë pluhurit në forma të ndryshme duke përdorur teknika konvencionale të përpunimit, duke arritur vetitë mekanike në produktin përfundimtar të krahasueshëm me ato të plastikës njëpërdorimshe me prejardhje nga nafta. Përveç kësaj, polimeri i ri ka demonstruar karakteristika të jashtëzakonshme të rezistencës ndaj zjarrit, duke e bërë atë kandidatin ideal për t’u përdorur në sektorët e elektronikës dhe paketimit të ushqimeve të disponueshme.
MATERIALET BIOPLASTIKE. Sidoqoftë, duhet nënvizuar se studimet vazhdojnë dhe ne nuk jemi ende gati për prodhim në shkallë industriale për shkak të një sërë dobësish që duhen zgjidhur, siç është brishtësia e përbërjes – e cila aktualisht nuk mund të qëndrojë shumë gjatë në sportelet e supermarket – dhe ndjeshmëria ndaj ujit. Megjithatë, studiuesit janë optimistë se problemi mund të zgjidhet falë modifikimeve të vogla dhe të synuara, duke krijuar një sërë materialesh bioplastike të ngjashme me ato tradicionale, por me avantazhin revolucionar të dekompozimit të shpejtë edhe nëse shpërndahen në mjedis./Përshtati në shqip nga Focus.it, E.T
