Refleksion
Më mirë të heshtësh se të flasësh pa përgjegjësi
Nga Sazan Goliku
Në një intervistë, të botuar para ca ditësh, me avokatin Edmond Petraj, veç të tjerash ai thotë: “Së fundi, konteksti politik dhe marrëdhëniet ndër etnike në Himarë gjithashtu mund të kenë luajtur një rol të rëndësishëm. Himara ka një histori të gjatë të tensioneve etnike dhe politike dhe rezultati mund të jetë ndikuar nga perceptimet e votuesve rreth çështjeve të identitetit kombëtar, marrëdhëniet Shqipëri – Greqi.”
Ky avokat (të cilin nuk e njoh dhe nuk ia kam parë diplomën ku e ka marrë) të mos flasë për gjëra që nuk i di ose i di gabim. Së pari, dua ta sqaroj se në Himarë, Dhërmi e Palas nuk ka grek etnik, pra nuk ka as marrëdhënie ndër etnike. As tensione etnike (siç trumbetojnë silogjet shoviniste greke dhe qeveritarët e sotëm grekë). Atje ka vetëm shqiptarë. Në këto tre fshatra (që flasin greqisht dhe këndojnë e qajnë shqip) dhe dihen aryet historike, nuk ka banorë të tjerë etnikë. Në Republikën e Shqipërisë nuk ka tensione të tilla as në fshatrat e njohura si minoritete.
Propaganda greke, për të realizuar qëllimet e saj politike, ka arritur që me pensione e mjete të tjera agjitative ka bërë që disa banorë të këtyre fshatrave të deklarohen grekë, madje t’u japin dhe shtetësi greke. Marrëdhëniet e tensionet në Bashkinë e Himarës janë krijuar artificialisht në kuadrin dhe përpjekjet e shovinistëve grekë dhe të qeverisë greke për helenizimin e trojeve shqiptare (pranuar publikisht dhe nga vetë shërbëtorët e tyre politikë). Pra, kemi një ndërhyrje flagrante të një shteti “demokratik” (dhe BE-ja nuk ka sy e vesh ta shoh e ta dëgjojë) në një shtet tjetër, i cili ka zbatuar e zbaton me rigorozitet të drejtat e minoriteteve, madje me diskriminim pozitiv, dhe aspiron për miqësi të vërtetë ndaj fqinjve.
Fantazma e “minoritetit etnik grek” në Bashkinë e Himarës (e përmendur edhe në shtypin tonë nga mjeranë të blerë pseudoshqiptarë) ka për të mbetur fantazmë që nuk trëmb as kalamajtë.
