Gjenetika ka ngjallur gjithmonë kuriozitet. Akoma më interesante janë strukturat dhe sjelljet që janë bartur gjatë evolucionit deri në epokën moderne të njerëzimit, megjithëse ne jemi dukshëm të dallueshëm nga paraardhësit tanë më primitivë.
Megjithatë disa struktura kanë pak ose aspak funksione të dobishme të njohura në trupin e njeriut bashkëkohor.
Këto tipare njihen më mirë si struktura vestigjiale dhe përkufizohen në mënyrë klasike si tipare dhe sjellje që nuk i shërbejnë më funksionit dhe qëllimit për të cilin ishin krijuar (në krahasim me krijesat e tjera me të njëjtat pjesë).
Le ti marrim me radhë:
Apendiksi (Zorra qorre)
Apendiksi është ndoshta organi më i njohur në trupin e njeriut sot. Nëse nuk e keni parë kurrë një të tillë, apendiksi është një tub indi i vogël, në formë qese, që del nga zorra e trashë ku lidhen zorrët e vogla dhe të mëdha. Për krahasim, te vertebrorët barngrënës apendiksi është shumë më i madh dhe funksionon kryesisht për të ndihmuar në zbërthimin e celulozës në bimët e konsumuara.
Sot, apendiksi konsiderohet si një mbetje e vogël e një prej paraardhësve tanë që hanë bimë.
Ndërsa dietat tona kanë ndryshuar me kalimin e kohës, roli që luan apendiksi ynë në tretje ka rënë, duke lënë shumë hapësirë për spekulime në lidhje me qëllimin që shërben tani.
Dhëmbët e pjekurisë
Dhëmbët e pjekurisë janë një strukturë tjetër e mbetur, e pranuar gjerësisht se janë më shumë një pengesë sesa një ndihmë për njeriun modern. Ky grup i tretë dhe i fundit molarësh, me origjinë nga paraardhësit tanë hominidë, shpesh e bëjnë debutimin e tyre madhështor më vonë në jetë, duke grumbulluar dhëmbët tuaj të tjerë, duke shkaktuar shtrembërim dhe dëmtim të kockës së nofullës tuaj dhe nervave përreth, zakonisht me plot dhimbje.
Bajamet
Bajamet janë një tjetër organ tjetër që ka qenë objekt debati për sa i përket domosdoshmërisë. Është argumentuar se bajamet luajnë një rol të rëndësishëm si linjat e para mbrojtëse kundër patogjenëve të dëmshëm që mund të gëlltiten ose thithen. Megjithatë, ngjashëm me apendiksin, bajamet janë të njohur për t’u kthyer kundër trupit që supozohet të mbrojnë, dhe komplikime më të rënda shëndetësore mund të shfaqen nëse bajamet e infektuara nuk trajtohen.
Është kjo prirje për t’u infektuar në mënyrë të rrezikshme që i ka shtyrë ekspertët të besojnë se nëse përgjigja imune ishte qëllimi i tyre kryesor, përfitimet e kësaj përgjigjeje janë tejkaluar me siguri – dhe lehtësisht – nga nevoja për t’i hequr ato.
Muskujt e veshit
A jeni në gjendje të tundni veshët? Nëse po, ju bëni pjesë te një pakicë (Vlerësohet se vetëm 10-20% e popullatës njerëzore mundet), dhe ju mund të falënderoni muskujt tuaj të veshit për këtë. Këta muskuj janë përgjegjës për lëvizjen e pjesëve të dukshme të veshit dhe janë shumë më të dobishëm për gjitarët e tjerë, duke përfshirë macet, qent dhe kafshët e tjera. Këta muskuj janë ato kur veshët e kafshës suaj rriten dhe rrotullohen në përgjigje të tingujve. Ndërsa njerëzit evoluan dhe u zhvendosën në zinxhirin ushqimor, nevoja për të lëvizur veshët tanë për zbulimin e zërit u ul dhe fleksibiliteti i qafës u rrit, duke na lejuar të kthejmë më lehtë kokën për të vëzhguar burimin e tingujve.
Coccyx (Bishti)
Një tjetër sugjerim i vazhdueshëm për të kaluarën tonë evolucionare, koksiku është gjithçka që ka mbetur nga bishtat e paraardhësve tanë. Në shumë krijesa, bishtat mund të kryejnë disa funksione të dobishme me anë të ekuilibrit, komunikimit,etj. Ndërsa njerëzit gradualisht evoluan për të ecur drejt, bishtat tanë u bënë të panevojshëm për ekuilibrin tonë dhe filluan të zhdukeshin fare, duke e lënë ashtin e bishtit tonë si dëshminë e vetme të ekzistencës së tyre të mëparshme.
Plica Semilunaris
A keni menduar ndonjëherë të kishit sy vetë-pastrues? Fatkeqësisht për ne, ne kemi evoluar përtej posedimit të një membrane thithëse ose qepallë të tretë, e cila shërben për të pastruar mbeturinat dhe për të lagur sytë e shumicës së zvarranikëve, amfibëve dhe zogjve. Gjithçka që mbetet nga tipari te njerëzit është palosja e vogël e indeve në cepin më të brendshëm të syve, e quajtur Plica Semilunaris, e cila duket se nuk ka ndonjë qëllim të dobishëm sot.
