Në një intervistë me New York Post këtë javë, Yeonmi Park – një aktiviste 26-vjeçare për të drejtat e njeriut që u arratis nga Koreja e Veriut në 2007 – ka treguar të kaluarën e saj plot peripeci “duke ngrënë insekte” dhe duke parë trupa të pajetë në rrugë.
“Ajo që duhet të dini për Korenë e Veriut është se nuk është si vendet e tjera si Irani ose Kuba. Në ato vende, ju keni një farë mirëkuptimi se ato janë anormale, janë të izoluara dhe njerëzit nuk janë të sigurt. Por Koreja e Veriut është e mbyllur plotësisht nga pjesa tjetër e botës”, tha Park.
Park u arratis në Kinë me nënën e saj në moshën 13 vjeç në kërkim të lirisë.
Ajo shpjegoi se si nuk ishte në dijeni se ishte “izoluar”, duke thënë për shtypin: “Nuk e dija se po i lutesha një diktatori”.
Sipas The Post, Parku tha se Kim Jong Il, i cili ndërroi jetë në 2011, dhe djali i tij, udhëheqësi i Koresë së Veriut Kim Jong-un, ishin perëndi.
Parkut u tha gjithashtu se ata mund të lexonin mendjet e njerëzve.
Sipas Kombeve të Bashkuara, koreano-veriorët janë “bllokuar në një cikël vicioz privimi, korrupsioni, shtypjeje dhe ryshfeti endemik”.
Vitin e kaluar, një raport nga Republika Popullore Demokratike e Koresë deklaroi se afërsisht 10.9 milion njerëz në Korenë e Veriut – më shumë se 43 përqind e popullsisë – janë të uritur, tha KB.
Në korrik,qytetarët e Kim-it u detyruan të hanin “Terrapin”në mungesë të ushqimit .
Dhe në gusht, lideri i Koresë së Veriut thuhet se urdhëroi të grumbulloheshin qentë për të dërguar më pas mishin e tyre në restorante.
Park tha për The Post se ajo kishte nevojë për të ngrënë insekte që rriteshin dhe kequshqyerja ishte normë për koreano-veriorët – veçanërisht duke parë “trupa të vdekur në rrugë”.
Ajo shpjegoi: “Unë kam vizituar lagjet e varfëra në Mumbai, kam vizituar lagjet e varfëra në vendet e tjera, por asgjë nuk është si Koreja e Veriut sepse uria e Koresë së Veriut, është një uri sistematike nga një vend që zgjodhi të na vinte nga uria.
“Koreja e Veriut harxhon miliarda dollarë për të bërë këtë sistem të testit nuklear. Nëse ata do të shpenzonin vetëm 20 përqind të asaj që shpenzuan për prodhimin e armëve bërthamore, askush nuk do të duhej të vdiste në Korenë e Veriut nga uria, por regjimi zgjodhi të na bënte të uritur. ” u shpreh Park.
Në vitin 2007, Park dhe nëna e saj arritën të largoheshin nga Koreja e Veriut duke kaluar mbi lumin Yalu – i cili ishte i ngrirë.
Si ajo ashtu edhe nëna e saj u shitën burrave kinezë dhe nëna e saj u përdhunua nga trafikantët e qenieve njerëzore, tha Park për lajmet.
Ata më vonë arritën në Mongoli, kaluan Shkretëtirën Gobi dhe u takuan me motrën e Parkut në Korenë e Jugut.
Park bëri tranzicionin e saj në New York City në 2014.
Ajo më vonë detajoi përvojat e saj të jetës në një libër të titulluar-Në mënyrë që të jetojmë: Një udhëtim vajzash nga Koreja e Veriut drejt lirisë
Park shkroi librin, i cili u botua në vitin 2016, së bashku me bashkëautorin e saj Maryanne Vollers.
“Unë jam shumë mirënjohës për dy gjëra: që kam lindur në Korenë e Veriut dhe që kam shpëtuar nga Koreja e Veriut,” deklaroi Park në prolog.
