Tradita e qymyrit që Babagjyshi dhe Befana u sjellin fëmijëve është e lidhur me vendin qendror të shtëpive të së kaluarës: oxhakun.
Çfarë kuptimi ka që fëmijët të gjejnë copa lëndë djegëse fosile për t’u thënë se nuk janë sjellë mirë gjatë vitit? Ndëshkimi tradicional është në fakt mjaft i lashtë: qymyri në Krishtlindje hynte në shtëpi shumë kohë përpara ardhjes së Santa Claus, i lidhur me figurat e Shën Nikollës, Sinterklaas (homologu i tij holandez) dhe, në Itali, Befana.
Megjithatë, këta personazhe të dashur për kultura dhe tradita të ndryshme kanë diçka të përbashkët: oxhakun. Santa Claus dhe Befana zbresin nga oxhaku (për të lënë ndonjëherë dhuratat në çorape të varura nga korniza e tij); Shën Nikolla, i cili dikur hyri nga dritarja, filloi të zbriste nga oxhaku ndërsa u përhap në shtëpitë evropiane dhe t’i linte dhuratat e tij në këpucë të vendosura për t’u ngrohur pranë zjarrit. Zwarte Piet (Peter the Moor), ndihmësi i diskutueshëm i Sinterklaas në legjendat e Belgjikës dhe Holandës, është gjithashtu i lidhur me figurën e pastruesit të oxhakut.
Pra, zakoni i lënies së qymyrit do të lidhej me oxhakun: kur mbërrinin në shtëpitë e fëmijëve të këqij, këta personazhe nuk kishin dhurata për të lënë dhe mbushnin çorape dhe këpucë me atë që gjenin në oxhak. Midis shekujve 19 dhe 20, kur lindi dhe u përhap tradita e Santa Claus-it modern, vatrat e zjarrit (dhe qymyri) ishin ende shumë të njohura.
Me përjashtim të Babagjyshit, i cili tashmë kishte shumë çanta për të mbajtur, figurat e tjera lanë gjithashtu hudhra, qepë, degëza dhe thasë me kripë për fëmijët më keqbërës. Kjo do të thotë, ata nuk përçmuan të mbushnin çantat e tyre me dhurata edhe më pak të mirëseardhjes./Focus.it/
