Nga Mero Baze
Ka shumë alogjizma që njerëzit nuk i shpjegojnë dot në diarrenë e Sali Berishës ndaj SPAK. Brenda një deklarate ai e lavdëron që ka arrestuar zyrtarët dhe ka hetuar thellë korrupsionin, pastaj e quan SPAK i partisë që nuk ka arrestuar atë që thotë ai, më tej e lavdëron prapë që ka zbuluar korrupsionin, pastaj e qorton pse s’ka punuar dhe më shumë të arrestonte dikë tjetër që e do ky të arrestuar e kështu me radhë.
Nuk ka asgjë për t’u çuditur në fjalorin e tij ndaj SPAK. Kjo është mënyra se si Berisha e ka trajtuar gjithmonë drejtësinë në Shqipëri, si një organ varësie të tij.
Një ditë korriku në vitin 1993, thirri prokurorin dhe kryetarin e Gjykatës Tiranës në vilën nr 4 dhe i kërkoi të arrestojë Fatos Nanon. Ja bënë për 24 orë.
Pastaj i zuri të gjithë me radhë për 4 vite deri më 1997, çdo prokuror a gjyqtar që kishte çështjen dhe merrej vetëm me ata. Ndonjë që i dilte nga rreshti, shkarkohej menjëherë dhe syrgjynosej.
Kryetari i Gjykatës së Lartë, Zef Brozi, që reflektoi për krimin, për pak u arrestua, por nuk i shpëtoi linçimit. Ai e përndoqi Fatos Nanon në burg në çdo orë të ditës, në çdo muaj dhe vit, kush i shkonte, me çfarë foli, me kë foli, përndiqte ata që i shkonin, përndiqte çdo njeri që fliste mirë për të, derisa më në fund revolta popullore e vitit 1997 e rrëzoi nga pushteti dhe ai doli nga burgu.
Në kulturën e tij politike, kundërshtari është i burgosuri i tij dhe ai e përfytyron atë vetëm në burg dhe e gjen veten, vetëm duke urdhëruar prokurorë, gjykatës, avokatë, shtypin e këdo tjetër, ta linçojnë atë.
Kaq është i gjithë shpjegimi pse ai sillet sikur SPAK është institucion varësie dhe ky çdo ditë në orën 12 bën analizën e punës së tij dhe i jep disa lavdërime dhe disa vërejtje për detyra, për t’i zbatuar.
Nuk ka asgjë të re në kulturën e tij politike, pasi ai është i vetmi politikan i lartë shqiptar që ka kaluar një mandat në pushtet jo duke qeverisur Shqipërinë, por duke qeverisur burgun e Fatos Nanos, kundërshtarit të tij.
Dhe tani e ka instiktive këtë historinë e të marrit me SPAK.
Kjo përsa i përket anës së tij.
Por këtu ka merita dhe SPAK. Përveçse SPAK është thelluar në një punë të lavdërueshme në hetimin e çdo skandali qeveritar, dhe nuk ka hasur asnjë pengesë për këtë gjë, por ka gjetur mbështetje, për shkak të retorikës së Berishës, është frenuar të thellojë hetime si ka grabitur vajza e Sali Berishës klubin sportiv Partizani, si nuk është hetuar për pastrim parash me Fazliçin, si është toleruar ryshfeti i saj 3 milion euro për një firmë të babait në rastin e biznesmenit pakistanez që donte të ndërtonte termocentral në Durrës, si nuk është hetuar djali i tij që del pronar tokash me të njëjtin emer shoku nga Lalëzi në Ksamil, pas çdo kthim prone të një familje të madhe shqiptare, apo teqeve e kishave të Shqipërisë, si shpjegohet që ndërton fabrikë boronicash në një tokë në Gërdec, e cila ka dhe ajo një histori shitjeje bashkë me projektin e Gërdecit, si pastron para duke u paguar dhe nga AZHBR e qeverisë me boronica, etj.
Por mbi të gjitha shkëlqen si rekord botëror fakti që një kryeministër që ka vrarë, nuk është pyetur asnjëherë nga drejtësia e këtij vendi, pse ka vrarë, qoftë dhe për ta dekoruar si vrasës, se për të dënuar nuk bëhet fjalë.
I gjithë ky komoditet i krijuar nga SPAK për të dhe familjen e tij, e ka bindur atë akoma më shumë që SPAK është një organ varësie i tij, të cilit ai mund t’i japë dhe lavdërime, dhe kritika, dhe udhëzime, dhe direktiva, dhe mund të vërë dhe fletërrufe. Se nuk i shkon mendja që mund të jetë pas hekurave me një copë letër të tyre.
